Diversiteit en inclusie zijn al jaren gespreksonderwerpen in de culturele sector, maar laten we eerlijk zijn – het blijft vaak bij mooie woorden. Beleidsplannen en intentieverklaringen genoeg, maar toch blijven veel gezelschappen, concertzalen en musea nog binnen hun vertrouwde netwerken opereren (met gelukkig ook voldoende uitzonderingen!). En dat is zonde! Want juist het samenwerken met mensen die een andere blik op kunst en cultuur hebben, kan enorm verrijkend en inspirerend zijn.
Waarom lukt het zo slecht? Mensen voelen zich van nature aangetrokken tot anderen die op hen lijken. Dat geldt voor publiek, maar ook voor makers en medewerkers achter de schermen. Ook al willen we best, veel kunstenaars zijn, om begrijpelijke redenen, behoorlijk perfectionistisch. Een valkuil (ons niet onbekend) is dat je dan al snel denkt dat je alles het beste zélf kunt doen. Lukt dat niet allemaal, dan zoek je het liefst iemand die zo veel mogelijk op je lijkt.
In deze tijden van verminderde overheidssteun en -belangstelling voor kunst en cultuur, vergrijzend publiek en overaanbod, is het enorm belangrijk dat kunstenaars de weg vinden naar nieuw publiek. En dat vraagt om het omarmen van diversiteit & inclusie. Wil je een diverser publiek bereiken? Begin dan met een divers podium en een divers team. Vijf artiesten uit verschillende ‘bubbels’ trekken vanzelf een breder publiek dan vijf mensen uit dezelfde kring.
Maar hoe trek je mensen aan die (nog) niet vanzelf naar jou toe komen? Niet met nóg een notitie, maar met even basale als krachtige principes: gastvrijheid en oprechte interesse. Dat begint met simpele, menselijke gebaren:
🗸 Ontvang nieuwe mensen als gasten – Vraag wat ze nodig hebben om zich thuis te voelen in jouw omgeving
🗸 Luister zonder aannames – Wat drijft hen? Wat kunnen jullie van elkaar leren?
🗸 Bied een laagdrempelige instap – Niet iedereen kent de ongeschreven regels van de sector – help ze op weg
🗸 Bouw aan duurzame relaties – Inclusie is geen eenmalig project, maar een manier van samenwerken.
Denk bijvoorbeeld aan een nieuwe programmeur met een andere culturele achtergrond dan je gewend bent. In plaats van direct te verwachten dat die persoon zich aanpast aan de bestaande werkwijze, kun je de vraag omdraaien: hoe kunnen we sámen een werkwijze vinden die voor iedereen werkt? Dat vergt openheid, flexibiliteit, bereidheid om te leren van fouten en soms een andere manier van kijken naar talent en kwaliteit.
Ook wij bij Bureau Lupae zijn deze uitdaging aangegaan en hebben veel goede, maar ook minder geslaagde ervaringen opgedaan. Ook wij blijven leren en zoeken, als team en met en voor onze klanten.
Dus: laten we niet wachten op de perfecte strategie, maar gewoon beginnen met mensen écht verwelkomen. Dat is de eerste stap naar een culturele sector die niet alleen over diversiteit praat, maar deze ook écht omarmt.
